ΘΕΛΩ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΔΥΝΑΤΑ.

Θα το κάνω.

Το θέλω.

Αλήθεια.

Μα φοβάμαι.Γιατί φοβάμαι;

Αναμονή

Πες κάτι. Είμαι εδώ και σε περιμένω.Και θα συνεχίσω να σε περιμένω για πολύ καιρό..

Απλά πρέπει. Δεν ξερω γιατί αλλά πρέπει. Είναι αυτή η έμφυτη ανάγκη που βγαίνει από μέσα σου για να μην αφήσεις κάτι τόσο καλό να ξεγλιστρήσει μέσα από τα χέρια σου. Εννοείται πως κουράζομαι αλλά παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνεχίζω.

Συνεχίζω να προσπαθώ. Για σένα; Για μένα; Για μας.

Όνειρα μακρινά

Μακρινά.Τόσο μακρινά που μπορεί να τρελαθείς.Πιστεύεις σε πράγματα που ώρες ώρες σου φαίνονται απίστευτα.''Για ποιον λόγο είμαι εδώ;'' ψελλίζεις,από μέσα σου,φυσικά.Γιατί ποιος θα νοιαστεί να ακούσει το τι μπορεί να περνάς τι αντιμετωπίζεις;

Κανένας μάλλον.Γιατί στην πραγματικότητα,τελικά όλοι μόνοι μας δεν καταλήγουμε;Όσους φίλους κι αν έχουμε όσο αγαπημένη οικογένεια,πάντα θα καταλήξουμε κάπου,κάπως μόνοι.Δεν λέω πως είναι κακό,φυσικά όχι.Ορισμένες φορές μάλιστα ίσως να είναι και καλό.Λίγος χρόνος με τον εαυτό σου θα σε ωφελήσει,γιατί ''τώρα τελευταία τον έχεις χάσει τον εαυτό σου''.Χάνεσαι.Όχι επειδή το θες,προφανώς όχι.Αλλά επειδή μέσα στην βιασύνη του κόσμου εσύ απλά δεν προλαβαίνεις.Δεν προλαβαίνω να προχωρήσω και εγώ μαζί με όλους τους υπόλοιπους.Ξεμένω λίγο πιο πίσω,ανεβάζω ταχύτητα αλλά μέσα μου αντιλαμβάνομαι ότι δεν πρόκειται να προλάβω.Κι έτσι απλά κάθομαι  ξοπίσω.Και περιμένω.Δεν ξέρω τι,μην ρωτήσεις.Απλά περιμένω.Μάλλον την στιγμή που θα ξεσπάσω.Και τότε θα είναι αργά.Αργά για πολλά πράγματα.Αλλά κυρίως για μένα.

Δεν ξέρω τι προσπαθώ να κάνω.Αλήθεια.Αλλά μακάρι να τα καταφέρω.Μακάρι..

Μία απ'αυτές τις μέρες

Σου έχει τύχει ποτέ να θες να πεις τόσα πολλά,να κάνεις τόσα αλλά τελικά να καταλήγεις στο τίποτα;Πάντα στο τίποτα.Κουράζομαι.Το ξέρω ότι όλα εξαρτώνται από μια στιγμή,και το πόσο καλά θα την χειριστείς..Χρειάζομαι θάρρος.Θάρρος για να τολμήσω.Είναι δύσκολο.Πολύ.Θέλω να μιλήσω αλλά κάτι με κρατάει κάτω,στο βυθό.Γιατί δεν προσπαθώ;Δεν έχω ιδέα.Το θέλω τόσο πολύ που με φοβίζει.Αλήθεια το θέλω.Σκέψεις μέσα στο μυαλό μου.Εκατοντάδες,χιλιάδες σκέψεις.Χιλιάδες συναισθήματα.Πόνος,χαρά,θυμός,λύπη..Δεν ξέρω γιατί,δεν ξέρω πως.Και δεν ξέρω αν θέλω να μάθω κιόλας.Στο τέλος της μέρας καταλήγω με ένα ''θα περάσει''.Πολλές φορές ξέρω ότι δεν είναι τόσο απλό και δεν θα περάσει απλά λέγοντας το.Γιατί;Γιατί..είναι μια απ'αυτές τις μέρες...

Γιατί όχι;

                  Γιατί; Γιατί όχι;

Κάθε αρχή και δύσκολη,έτσι δεν λένε;Μόνο που σε αυτή την περίπτωση η αρχή δεν ήταν καθόλου δύσκολη.Μάλλον εύκολη θα την χαρακτήριζε κανείς.Μερικά 'κλίκς' μακριά ήμουν από εδώ.Μόλις μου πέρασε από το μυαλό η δημιουργία αυτού του blog, ιστολογίου ή πείτε το όπως θέλετε,σκέφτηκα 'Γιατί όχι;'.
Έχω κάνει πολλά πράγματα λάθος.Επίσης δεν έχω κάνει πράγματα που τώρα μετανιώνω κάθε μέρα.Απωθημένα τα λένε κάποιοι..Εγώ απλά τα λέω λάθη.Και για να μην γίνει ένα ακόμη απωθημένο και αυτό, είπα να το προσπαθήσω.
Εδώ είμαι λοιπόν,γράφοντας για πράγματα χωρίς ιδιαίτερη ουσία για οποιονδήποτε άλλον,με εξαιρετική σημασία όμως για εμένα.Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει.Έχω και εγώ μεγάλη περιέργεια για το τι μπορεί να γράψω εδώ μέσα.Έτσι λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση η συνέχεια ίσως να φανεί δύσκολη και όχι η αρχή..