Πέμπτη, Ιουλίου 14

Ο καναπές

"Ακόμη περιμένω το καλοκαίρι που θα μου αλλάξει τη ζωή"
Δεν ξέρω τι περίμενα. Οι προσδοκίες μου ξεπερνούν την πραγματικότητα για μια ακόμη φορά.
Δεν πάω για μπάνια, ούτε εκδρομές. Δεν θέλω να βάλω μαγιό, να μαυρίσω, ούτε να πίνω μέχρι να ξεράσω σκοτωμένα όνειρα και απαισιοδοξία.
Σαπίζω στον καναπέ, σωματικά και ψυχικά, γιατί αυτό συνήθισα.
Η ξεκούραση κι ο ελεύθερος χρόνος πάνε στον καναπέ, χαραμίζονται και χάνονται για πάντα.
Πείθω τον εαυτό μου να μαζέψει τις διαλυμένες κομματάρες του και να κυκλοφορήσει έξω αρκετά συχνά, μα τίποτα δεν με καλύπτει.
Ένας ακόμη καφές, ένα ακόμη ποτό, ένα ακόμη εισιτήριο επιστροφής που δεν θα χτυπήσω στο τελευταίο βραδινό λεωφορείο.
Μια λιακάδα, ένα ψαγμένο κρυμμένο ταρατσάκι στο κέντρο, ένα άβολο γελάκι, ένας ψεύτικος χαιρετισμός.
Μια έντονη μυρωδιά και μια περίεργη γεύση.
Κανένας εντυπωσιασμός.
Κανένα 'ουάου'.
Η αιώνια υποβόσκουσα σκέψη 'Το έχω κάνει ήδη αυτό, κι εκείνο. Κι αυτό!'
Ένα τυπικό δίπολο 'Εγώ φταίω για όλα' μα λίγο πιο μετά 'Στο διάβολο όλα, δε φταίω σε τίποτα'.
Γιατί βαρέθηκα να τα κάνω όλα σωστά για να μου τα γυρνάνε όλα λάθος.
Γιατί κουράστηκα να μην νιώθω ποτέ εντάξει με μένα.
Γιατί εξαντλήθηκα με το να συντάσσω ανάξιες λέξεις, στην προσπάθεια μου να εκφράσω (κάπου, κάπως!) αυτά που δεν τόλμησα να πω.
Μπα, ακόμη τα μισώ τα καλοκαίρια.
Αρκετά όμως.
Ας πάω στον καναπέ μου.
Για γέλια...
Για κλάματα(;)

6 σχόλια:

  1. Καλό Σ/Κ ...να περνάς καλά !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος11:26 π.μ.

    Όταν έχω χρόνο κάθομαι στον καναπέ μέχρι να βγάλω βρύα και λειχήνες! Και νιώθω μια χαρά! Και δεν θέλω τίποτε άλλο! Πώς να στο πω; Δεν έχω καλύτερο.
    Επίσης να πω ότι μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό να μισεί κάποιος τα καλοκαίρια.
    Ναι. Τα σιχαίνομαι. Μετράω τις ημέρες μία προς μία μέχρι τον Σεπτέμβρη, για να βάλω τότε στο πικάπ το Summer is Over από τη Dusty Springfield. Στη διαπασών εννοείται. Να το ακούει όλη η γειτονιά.

    Ο σύνδεσμος, δωράκι: https://www.youtube.com/watch?v=xbT2hmtT2ME

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ ρε αρτίστα. Μόνο εσύ φαίνεται να με νιώθεις. Στην διαπασών από σήμερα..μετράει;

      Διαγραφή
  3. So, όσο διάβαζα τις λέξεις άλλο τόσο μου σηκωνόταν η τρίχα..είναι μάταιο να στο κρύψω, άλλωστε.
    Έχω αρχίσει να σιγουρεύομαι οτι καπου κατοικείς στο μυαλό μου, εκεί πλένεσαι, τρως, κοιμάσαι, γράφεις..δεν ξέρω, ίσως λέω και μαλακίες, ετσι δεν είναι; Ναι μπορεί, σ'ευχαριστώ και γι'αυτο.
    -Με αγάπη, η διαδικτυακή σου φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άτιμη διαδικτυακή φίλη, μην ξεχνάς ότι το μόνο που με ταϊζει εκεί μέσα είναι οι σκέψεις σου. Οπότε, όποτε πας να βαλτώσεις, λάβε σαν "έξτρα" κίνητρο το ότι θα με κάνεις να πεθάνω της πείνας και ξεκίνα να τρέχεις με τα αμέτρητα χιλιόμετρα του μυαλού σου.
      -Με ευλάβεια, ο διαδικτυακός σου φίλος.

      Διαγραφή
    2. Duh, ειλικρινά είσαι τέλειος χαζέ. Αλήθεια.
      -Με αγάπη, η διαδικτυακή σου φίλη

      Διαγραφή