Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 29

Επιστροφή του τίποτα

Πέρασες από' δω σήμερα. Μου το' χες υποσχεθεί, μα δε περίμενα να το κρατήσεις. Σε ξέρω, βλέπεις.
Εξεπλάγην, να πω την αλήθεια.
Μπήκες, μα άφησες τα βρεγμένα- από τις ψιχάλες- παπούτσια σου στο κατώφλι. Τίναξες και λίγο την ομπρέλα σου στην είσοδο, έτσι, για το εφέ!
Έκατσες, και γω σε κέρασα ζεστό καφέ και γλυκό. 
Μου τα' πες όλα, από την αρχή μέχρι το τέλος με κάθε λεπτομέρεια, όπως τότε, όπως παλιά.
Δεν περίμενα τόση αμεσότητα. Δεν έχουμε περάσει και λίγα εμείς οι δύο.
"Σαν να χειμώνιασε λίγο" λέω, ενώ κοιτάζω την κουρτίνα να μανίζει.
Δεν μου απαντάς, μα ξέρουμε κι οι δύο πως αυτό σημαίνει ότι θα βλεπόμαστε περισσότερο τώρα.
Οι δείκτες του ρολογιού μετακινήθηκαν αρκετές μοίρες για να σε κάνουν να φύγεις.